Gisteren sloot BSG het seizoen af zoals het begonnen was, namelijk met de kleinst mogelijke nederlaag. Het was een smetje op een seizoen waar BSG tevreden op terug kan kijken, hoewel dat niet voor iedereen geldt. Zelf had ik bijvoorbeeld een rampseizoen.
Tijdens de Algemene Ledenvergadering aan het begin van het seizoen mocht ik enigszins verrast een prijsje in ontvangst nemen. Ik was het seizoen ervoor tot mijn verbazing topscorer van het eerste geworden met een 50%-score. Het zei iets over hoe middelmatig BSG dat seizoen presteerde. Een klasse lager ging het inderdaad een stuk beter, met als uitschieter Ton, die 7 uit 8 scoorde.
Zelf slaagde ik erin zelfs nog minder te scoren dan het jaar ervoor. Waar ik in de eerste klasse de nodige goede stellingen wist te verprutsen, had ik daar dit seizoen minder last van. Het probleem was alleen dat ik bijna nooit een goede stelling kreeg. Ik kreeg mijn huiswerk bijna nooit op het bord en eenmaal op mijn eigen denkkracht aangewezen maakte ik er vaak al gauw een zooitje van. Geen moment kon ik mijn tegenstanders echt onder druk zetten. Het was vaak al vanaf zet vijf een kwestie van overleven. Dat laatste lukte nog op drie keer na, maar gezien de matige tegenstand is dat niet iets om trots op te zijn. Daarnaast kreeg ik twee overwinningen min of meer in de schoot geworpen.
Gisteren had ik het ook niet verdiend om een resultaat te scoren tegen Peter Scheeren, de sterkste speler van Messemaker, hoewel de partij nog wel lang duurde. Of het aan mijn niet ideale nachtrust lag of, aan de lage temperaturen in de speelzaal, of dat het een hele andere oorzaak had, weet ik niet, maar tijdens de partij kon ik totaal niet nadenken. Dan weet je dat je het tegen iedereen moeilijk gaat krijgen. Wat ook niet hielp, was dat ik mijn eigen voorbereiding al vroeg in de partij om zeep hielp door twee varianten door elkaar te gaan spelen. Hoewel het niet heel erg was, kreeg ik daardoor net een onbekende stelling op het bord en had ik al gauw geen idee meer wat ik nog kon doen. Het gevolg was dat er nog meer slechte zetten volgden, waarna de stelling werd geopend en ik mijn stukken pas weer in het spel had op het moment dat ik een pion kwijt was geraakt. Het eindspel werd vervolgens met vaste hand naar winst gevoerd, hoewel ik lange tijd nog stiekem op een ontsnapping hoopte. Het mocht niet zo zijn en mede daardoor verloor BSG de wedstrijd. Hieronder de partij, met hopelijk wat steekhoudend commentaar.
Gelukkig is het seizoen nu afgelopen en heb ik nog vijf maanden de tijd om me op te laden voor het volgende seizoen.
