Het moment van de Grand Prix van België was de domme botsing tussen de Force India-rijders. Door de neutralisatie laaide de strijd om de koppositie ook weer op, of was dat wel zo?
In België speelde de bandenstrategie voor het eerst in tijden weer een rol. Dat was te danken aan de dappere beslissing van Pirelli om de ultrazachte band naar het bochtige circuit van Spa-Francorchamps mee te nemen. Door de hogere bandenslijtage kwamen er veel meer strategische mogelijkheden op tafel, wat de race een stuk interessanter maakte.
De tactische dreigingen begonnen voor de race al. Zo besloot Ferrari een set ultrazachte banden voor de race op te sparen, zodat Vettel en Räikkönen de Mercedes in de slotfase eventueel nog konden aanvallen. Voordat het zover kwam, knalden de Force India’s echter tegen elkaar op.
De botsing van de roze bolides had een lange voorgeschiedenis. In Canada weigerde Pérez Ocon erlangs te laten, waarna ze allebei werden ingerekend door Vettel. Een race later in Azerbeidzjan knalden ze op elkaar bij een van de herstarts. Dan zou je nog bijna de schouderduw van Pérez bij de start in Hongarije vergeten.
Ook nu raakten de bolides elkaar bij de start even. Pérez verloor in de eerste ronde terrein en kende een enerverende middag. Gesteund door de hoge topsnelheid van zijn Force India wist hij de Hazen en Alonso, die in de bochten bijna nog harder ging dan op het rechte stuk, te kloppen. Vooral de zigzagbeweging waarmee hij langs Kwjat en Grosjean ging, zag er leuk uit. Minder leuk voor hem was dat hij zijn rempunt miste, zodat hij de baan afsneed en een tijdstraf kreeg.
Pérez was inmiddels opgerukt tot aan de staart van Ocon toen hij zijn tweede stop maakte. Hij zat zijn straf uit en verloor vijf seconden, dus dacht Force India het zich te kunnen permitteren om Ocon pas twee ronden na Pérez binnen te halen. Het werd een dure misrekening. Ocon kwam achter Pérez de baan op. Wat volgde was een grimmig duel waarin Pérez zijn teamgenoot voor de tweede keer in de race in de muur probeerde te drukken. Ditmaal eindigde het in tranen.
De safetycar rukte uit, dus dook iedereen de pits in. Dat was slecht nieuws voor Vettel, die daardoor gedwongen werd Hamiltons strategie te kopiëren. Wel kon hij het setje spiksplinternieuwe ultrazachte banden laten omleggen. Hamilton werd om de een of andere reden weer op een setje zachte banden gezet. Hij had de grootste moeite om tijdens de neutralisatie warmte in de banden te houden en dat brak hem bij de herstart bijna op. Door voor de Eau Rouge iets in te houden, wist hij Vettels momentum te breken, waarna de hogere topsnelheid van de Mercedes de rest deed. In het vervolg was Vettels bandenvoordeel te insignificant om Hamilton te bedreigen.
Minder goed had Bottas zijn zaakjes voor elkaar. De Fin stond, net als zijn teammaat, op de zachte band en werd bij de herstart voorbijgereden door Ricciardo en Räikkönen, die op de ultrazachte band stonden. Hij kon zich ook niet meer van die klap herstellen en eindigde treurig als vijfde.
Räikkönen werd daarmee de grote winnaar van de safetycar, nadat hij was teruggevallen door een stop-and-go-penalty. Die straf had hij gekregen nadat hij in volle vaart langs Verstappens gestrande bolide was gereden. Het was een zware straf, vooral ook omdat het weinig uitmaakt of je een marshall met 310 of 320 kilometer per uur raakt, maar het is natuurlijk ook niet de bedoeling dat coureurs zelf de regels gaan bepalen.
Ricciardo profiteerde van de fouten van Räikkönen en Mercedes en maximaliseerde met een derde plaats. Aanvankelijk was de Australiër nog helemaal niet zo snel. In de openingsfase lag hij zesde en kon hij Verstappen net wel of net niet bijhouden. Na zijn eerste stop veranderde dat en had hij een beter tempo te pakken.
De analyse van de race bevestigt dit. Door de hoge bandenslijtage is het signaal van de brandstoflast en de bandenslijtage op de verschillende compounds goed te herkennen, anders dan in eerdere races dit seizoen. Het effect van de brandstoflast op de rondetijden was een tiende (0,102 seconde) per ronde. Dat lijkt een verbazingwekkend goede schatting te zijn.
Er zat weinig verschil in bandenslijtage tussen de compounds. De ultrazachte band sleet, zoals verwacht, het hardst, namelijk met 0,15 seconde per ronde. De zachte band sleet 0,104 seconde per ronde en de superzachte band zat ertussenin met een slijtage van 0,116 seconde per ronde.
De snelste man van de race was Vettel op de ultrazachte band. Hamilton was een tiende trager op de paarse band, maar was daarentegen sneller op de zachte band (+0,6 om +0,8). Dit resultaat is misschien niet heel erg betrouwbaar omdat Vettel het gat naar Hamilton na de eerste stop gauw dichtreed, al kreeg hij ook wat hulp van Räikkönen:
De racevoortgang van Hamilton en Vettel komt enorm goed overeen met de gemodelleerde voortgang (de stippellijnen). Na zijn eerste stop werd Hamilton even opgehouden door Räikkönen. Dit heeft hem minstens twee seconden gekost. Daarmee was hij meteen het voordeel van zijn vroegere stop kwijt en zat Vettel hem weer op zijn staart.
Volgens de analyse zou Hamilton het heel zwaar hebben gekregen als Vettel in de slotfase een setje nieuwe ultrazachte banden had gehaald (en Hamilton was doorgereden). De slijtage was dusdanig hoog dat nieuwe banden wel twee seconden per ronde waard waren, zodat Vettel binnen acht ronden het gat zou dicht hebben gereden (een pitstop kostte ongeveer 17 seconden). De safetycar was eerder Hamiltons redding.
Bottas had een heel wat minder voorspelbare race. Op beide compounds was hij ongeveer een halve seconde trager dan Hamilton, maar er zat duidelijk verschil tussen zijn tempo voor en na de safetycar. Zijn middelste stint (op de zachte band) was behoorlijk goed, maar zijn laatste stint (ook op de zachte band) was veel slechter, waardoor hij in de slotfase geen vuist meer kon maken.
Räikkönen was in de race mysterieus traag, vooral omdat hij Vettel in de kwalificatie behoorlijk kon bedreigen totdat hij zijn gebruikelijke fout in Q3 maakte. Op de ultrazachte band was hij bijna een seconde trager dan Vettel. Op de zachte band was het verschil iets kleiner, maar niet veel.
Ricciardo voelde zich op de superzachte band (+0,85) beter thuis dan op de ultrazachte band (+1,04), wat verklaarde dat hij de koplopers in de middelste stint bij kon benen, maar in de openingsfase niet. In de slotfase stond hij weer op de paarse band en verloor hij ze langzaam uit het oog.
De overige teams kwamen amper in het stuk voor. Hülkenberg werd weer eens netjes zesde in een auto die op zowel het hardste (+2,40) als zachtste compound (+2,19) flink tekortkwam. Pérez had achteraf gezien de beste papieren voor de zesde plaats. Hij was op de ultrazachte band iets sneller dan Hülkenberg (+2,06) en hij had bovendien de topsnelheid om coureurs te passeren. Ocon was trager dan zowel Pérez als Hülkenberg, dus kwam het Hülkenberg niet slecht uit dat de Fransman lange tijd voor zijn teamgenoot reed.
Grosjean was op alle compounds sneller dan Massa en eindigde dus terecht voor de Braziliaan. De Toro Rosso’s zaten op een interessante 1-stopstrategie en werden niet bepaald geholpen door de safetycar. Desondanks pakte Sainz nog een puntje. Op de ultrazachte band was hij relatief snel (+2,51). Kwjat was beduidend trager (+3,30 op ultrazacht), maar was desondanks sneller dan Stroll (+3,88 op ultrazacht en +3,51 op zacht). Palmer en Vandoorne waren ook sneller, maar bleven door hun slechte startplaatsen en treurige rechtelijnsnelheid in de achterhoede steken. Alonso kwam op beide compounds bijna vier seconden tekort, wat doet vermoeden dat er echt iets met zijn wagen aan de hand was. Voor het gehele overzicht, zie de grafiek hieronder.
Goed te zien is het gat tussen de topteams en de rest. In de middenmoot zitten de teams erg dicht op elkaar. Sauber is de laatste races duidelijk de rodelantaarndrager.
